عسل پورحیدری:
استقلالی ها باید نشان دهند با همه فرق دارند
به گزارش انجمن گلف فرزند زنده یاد منصور پورحیدری می گوید در آمریكا حتی ساعت ۴ بامداد كه بازی استقلال را نشان می داد بلند می شده، بازی را تماشا می كرده و با دوستان پرسپولیسی اش كل كل می كرد.
روزنامه خبرورزشی نوشت: عسل پورحیدری، فرزند مرحوم منصور پورحیدری و فریده شجاعی است. او مرداد ۱۳۷۰ همزمان با قهرمانی استقلال در آسیا به دنیا آمد و خانواده اش به خاطر همین نام او را عسل گذاشتند تا شیرینی این قهرمانی همیشه در یادشان باشد. عسل پنج سالی است كه در آمریكا مشغول تحصیل است و با دعوت سرمربی وقت تیم ملی بسكتبال بانوان به تهران آمد تا این روزها در اردن و مسابقات غرب آسیا پیراهن شماره ۲۵ را به یاد پدر بر تن و برای پرچم كشورش در میدان تلاش كند. ملی پوش بسكتبال كشورمان كه با وجود سه سال از درگذشت پدرش هنوز فراموشش نكرده، امیدوار است استقلالی ها بتوانند با بازی های خوب و هواداران با رفتارهایشان یاد پدر او را زنده نگه دارند و ثابت كنند استقلالی بهترین است. استقلالی هستید یا پرسپولیسی؟
صددرصد استقلالی. به خاطر مرحوم منصور پورحیدری استقلالی شدید؟
نمی دانم از اول هم استقلالی بودم. وقتی پدرم به صنایع اراك رفت همچنان طرفدار پروپاقرص آبی ها بودم. از آمریكا آمدید و برای نخستین بار در یك میدان بین المللی برای تیم ملی بسكتبال به میدان رفتید.
بله، من پنج سال است از ایران رفته و در آمریكا زندگی می كنم، در آن جا هم بسكتبالم را ادامه می دهم. البته از بسكتبال ایران هم دور نبودم و تلاش كردم در مقاطعی كه به تهران می آمدم برای دیدن مسابقات سوپرلیگ به سالن بروم و با تیم ها هم تمرین داشتم. از اول تابستان پس از دعوت شدنم به تهران آمدم و مرتب در اردوی تیم ملی هستم. جو خوبی حكم فرماست. نسبت به سه ماه قبل هم پیشرفت خیلی خوبی داشتیم. انتخاب شایسته متشرعی را بعنوان سرمربی چطور می بینید؟
به نظرم انتخاب خوب و شایسته ای بود. در دوره ای شاگرد ایشان بودم. هم اكنون در آمریكا فعالیت می كند. از بین مربیان ایرانی به نظرم مربی شایسته ای است. از یك خانواده فوتبالی چطور به بسكتبال علاقه مند شدید؟
من از اول به خاطر خاله و مادرم بسكتبال بازی می كردم؛ دقیقاً از پنج سالگی. البته فوتبال هم بازی می كردم ولی ترجیح من بسكتبال است. با ورود خانم ها به استادیوم های فوتبال موافق هستید؟
امیدوارم این اتفاق بیفتد كه می تواند اثر مثبت فرهنگی و كیفی خوبی بر فوتبال بگذارد. اهل سینما هستی؟
بله، ولی نه خیلی زیاد. بیشتر دوست دارم در منزل فیلم ببینم. وقتی تهران هستی و بازی های استقلال را می بینی، یاد پدر می افتی؟
خیلی زیاد. تلاش می كنم زیاد نگاه نكنم و تنها نتایج آنها را پی گیری كنم. چون به یاد پدر می افتم و خیلی ناراحت می شوم. دوست دارید شماره پیراهن پدر مرحوم را بپوشید؟
همیشه شماره پیراهنم ۵ بود، اما الان به خاطر پدرم كه شماره پیراهنش ۲ بوده می خواهم ۲۵ را در تیم ملی بسكتبال بر تن كنم. از نتایج تیم استقلال در این چند سال راضی هستید؟
سالی كه پدرم فوت كرد همه چیز در استقلال بد بود. خیلی خوب نتیجه نگرفتند، اما بعد بهتر شدند. فوت پدر بازتاب گسترده ای در رسانه ها و جامعه داشت، برخورد مردم با شما چگونه بود؟
همه احساس هم دردی می كردند. حتی پرسپولیسی ها هنگام بستری بودن پدرم در بیمارستان تنهایش نگذاشتند. همه او را دوست داشتند. من ندیدم تاكنون كسی از پدرم شاكی یا ناراحت باشد. انسان محبوبی بود. عسل پورحیدری رابطه اش با آتوسا حجازی خوب است؟
خیلی آتوسا را ندیدم. بیشتر با خانم حجازی ملاقات داشتم. فكر می كنید بسكتبال بانوان پس از این همه سال می تواند موفقیتی به دست آورد؟
پس از صدور مجوز به نظرم هم سوپرلیگ بهتر بود و هم تیم ملی با این تمرینات خیلی عوض شد. حداقل در غرب آسیا می توانیم مقام بیاوریم، اما در آسیا فعلاً احتیاج به تجربه بالا داریم. نایب رئیسی خانم فریده شجاعی در فدراسیون بسكتبال كار تو را در عضویت در تیم ملی سخت تر كرده است!
خیلی، موقع آمدن آن قدر تحت فشار قرار گرفتم كه گفتم خدایا با این حاشیه ها بیایم یا نه! با خودم فكر می كردم هر قدر هم خوب بازی كنم آن قدر حرف و حدیث زیاد است كه از نظر روانی روی من تأثیر گذاشت كه نكند به خاطر مادرم بوده است! واقعاً برایم سخت بود. خاطره ای از مرحوم منصور پورحیدری دارید؟
من بچه كه بودم زیاد با پدرم استادیوم می رفتم. بچه های استقلال با من خیلی شوخی می كردند. البته نقش اصلی این اذیت ها را پدرم ایفا می كرد. هر موقع هم به منزل ما می آمدند پدرم چیزی را مطرح می كرد كه آنها سر به سر من بگذارند. همیشه توی ذهنم هست. پدر من برعكس ظاهر جدی ای كه داشت خیلی شوخ طبع بود و با من رابطه نزدیكی داشت. سابقه حضور با پدر در استادیوم را دارید؟
یك مرتبه بازی استقلال بود به آزادی رفتم ولی بیشتر سر تمرین های آنها می رفتم. با هم تیمی هایت كه پرسپولیسی هستند كری دارید؟
الان دیگر نه. در این سه سال گذشته، چون زیاد بحث این دو تیم نمی گردد دیگر كری نمی خوانم. زمانی كه پدرم زنده بود در آمریكا با دوست هایم كه پرسپولیسی بودند كری شدیدی داشتم. حتی ساعت ۴ بامداد كه بازی استقلال را نشان می داد بلند می شدم و بازی را می دیدیم و كل كل می كردیم، اما پس از فوت پدر دیگر اصلاً. در زمان فوت پدر در تهران نبودید، این خبر را شنیدی چه احساسی داشتید؟
نزدیك امتحان های نهایی بود كه مادر تماس گرفت و گفت حتما باید به تهران بیایم، چون دكتر به مادرم گفته بود معلوم نیست پدر چقدر زنده می ماند. من هم یك هفته پیش از امتحان ها سریع خودم را رساندم. آن روزها پدرم خیلی ضعیف شده بود و دو، سه روز آخر در كما بود. وقتی ازش خداحافظی كردم یك تكانی خورد. من برگشتم آمریكا و پس از سه روز بامداد كه بیدار شدم هم خانه ام سارا به من گفت حال پدر خیلی بده، ولی وقتی موبایلم را گرفتم و پیغام های تسلیت را دیدم حالم بد شد ولی متأسفانه نتوانستم بیایم تهران. احساس این را داشتم كه پدرم با همان چهره و سلامتی كه پنج سال پیش بود در فكرم باقی بماند. هر چند بعداً به این نتیجه رسیدم كه اشتباه كردم. چون اگر تدفین پدر را می دیدم بحث فوت او برایم بیشتر جا می افتاد. سر خاك پدر می روید؟
بله، هر هفته ولی این قدر اذیت می شوم كه بیشتر از ۱۰ دقیقه نمی توانم آن جا بمانم. یك جمله برای پدر بگو.
پدر تكرارنشدنی است. پیامی برای بازیكنان و هواداران استقلال دارید؟
امیدوارم همه با رفتارهایشان و بازیكنان با بازی های خوب یاد پدر من را زنده نگه دارند و نشان دهند كه استقلالی ها با همه فرق می كنند و بهترینند. این مطلب را هم از دست ندهید: مهاجم پرسپولیس باشگاه را تهدید به افشاگری كرد! 43503
این مطلب انجمن گلف را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب