مهر در گزارشی بررسی كرد؛
تعویق المپیك و اتفاق تلخ برای چند ورزشكار
تعویق المپیک باآنکه برای برخی ورزشکاران به واسطه فرصتی که جهت بهبودی کامل در اختیارشان گذاشت، خوشایند بود اما این تعویق سرنوشت برخی دیگر از ورزشکاران را در حد شوم شدن تغییر داد.
خبرگزاری مهر - گروه ورزش: در طول تاریخ یکصد ساله بازی های المپیک جنگ تنها عاملی بود که برگزاری منظم این بازی ها را از مدار همیشگی خارج کرد. در واقع در شرایط عادی و به هنگام برقراری صلح، هیچ عاملی منجر به لغو بازی های المپیک نشد تا سال قبل که کرونا این چالش ناخواسته را در مورد این بازی ها و برای ورزش جهان ایجاد کرد.
تصمیم مشترکی که میان مسؤلان کمیته بین المللی المپیک (IOC) و مقامات سیاسی و ورزشی ژاپن برای لغو المپیک ۲۰۲۰ و تعویق یک ساله آن گرفته شد، نشان داد که «سلامتی» شرکت کنندگان در المپیک اولویت است همانطور که این فاکتور در تمام اتفاقات اجتماعی باید ارجحیت داشته باشد.
مزایا و معایب تعویق المپیک برای ورزشکاران ایران
همین مهم یعنی «سلامتی» بهانه ای بود که دستیابی به آن سبب خوشایند برخی ورزشکاران از تعویق المپیک شد. خبرگزاری مهر چند روز بعد از قطعی شدن لغو برگزاری المپیک در زمان مقرر اولیه با مطرح کردن اینکه «کدام ورزشکاران مطرح از به تعویق افتادن المپیک خوشحال شدند؟» به این مورد پرداخت که سهراب مرادی، حمیده عباسعلی و حسن یزدانی ورزشکارانی هستند که می توانند از تعویق المپیک بعنوان فرصتی برای بهبودی و سلامتی کامل استفاده کنند.
زمانی که تعویق المپیک حتمی شد اعزام سهراب مرادی به توکیو هنوز مشخص نشده بود - کما اینکه همچنان نامشخص است- چون به خاطر دو بار جراحی که یک سال پیش از آن در ناحیه دیسک کمر و کتف دستش داشت نتوانسته بود از حضور در رقابت های گزینشی به حد نصاب لازم برای کسب یکی از دو سهمیه مصوب وزنه برداری ایران برسد.
حسن یزدانی به علت پارگی مینیسک و جراحی زانو به زمان نیاز داشت تا همان فوق ستاره همیشگی کشتی ایران شود و پاسخگوی قطعی امید ایرانیان برای طلایی شدن یا حداقل کسب مدال در توکیو. حمیده عباسعلی هم که یک روز پس از المپیکی شدنش صدمه دید، هیچ چیز به اندازه زمان و فرصت برایش لازم و ضروری نبود تا بتواند ایده آل ترین شرایط را در میزان آمادگی خود ایجاد نماید.
لغو المپیک در زمان اولیه فرصت لازم را به مرادی، یزدانی، عباسعلی و امثال این ورزشکاران داد تا از وضعیت نه چندان مطلوب شان فاصله بگیرند اما در عین حال تهدیدی جدی ایجاد کرد برای المپین های دیگر که امروز گریبانگیر یکی دو نفر از آنها شده و همچنان در کمین دیگر ورزشکاران هم نشسته است.
آنهایی که از برگزار نشدن بموقع المپیک ضربه خوردند
مزایا و معایب همزمانی که تعویق المپیک می توانست برای کشورها و ورزشکاران شان داشته باشد، اجتناب ناپذیر بوده و است. احتمالاً بسیاری از کشورهای دیگر مانند ایران، از تعویق المپیک برای بهبود اوضاع المپین های شان استفاده کردند. در واقع این گونه نبوده که ورزش ایران از موقعیت این جاده برای رساندن تمام و کمال ستاره های مصدومش به توکیو گوی سبقت را از دیگر کشورها ربوده باشد.
اگر هم فرض را بر این بگذاریم که ایران در این حوزه پیشرو بوده، باید روی دیگر سکه را هم در نظر گرفت که گویای وضعیت ورزشکارانی است که هنگام تعویق المپیک مشکلی از حیث اوضاع جسمانی نداشتند اما امروز و در فاصله کمتر از پنج ماه مانده به زمان جدید بازی ها با معضل صدمه دیدگی مواجهند.
آرمین هادی پور نمونه بارز این دسته ورزشکاران است؛ یکی از دو تکواندوکار المپیکی ایران که صدمه دیدگی قدیمی زانو داشت اما با همان شرایط به تمرینات و مسابقاتش ادامه داد. حالا که المپیک نزدیک تر از همیشه است اما شرایط پیچیده تری برایش رقم خورده چون با پارگی رباط صلیبی روبرو شده است.
درمان پارگی رباط صلیبی فقط جراحی است اما در صورت تن دادن هادی پور به این کار قطعیتی برای بهبود وضعیت او تا زمان اعزام به توکیو وجود نخواهد داشت چون فرصت چهارماهه باقی مانده تا المپیک برای این بهبودی کافی نیست. اینکه تکواندوی ایران با وجود اسم و رسم و ادعایی که دارد، به قدری با ظرفیت نیست که بتواند طبق شرایط المپیک فردی دیگری را در وزن هادی پور جایگزین او کند، مبحث مهمی است که پرداختن به آن جای بحث زیادی دارد.
موضوع مهم در اینجا وضعیت صدمه دیدگی هادی پور است که باید روزها با آن مدارا کند در حالیکه یک سال پیش که بحث تعویق المپیک عنوان شد و حتی در بازه زمانی که قرار بود این رویداد برگزار شود، اوضاع او تا این حد حاد نبود که حُکم ورزشکار «یک پا» ایران را در توکیو داشته باشد؛ البته در صورتی که اوضاع از این بدتر نشود و به منع هادی پور برای اعزام نینجامد.
مجتبی عابدینی هم دیگر ورزشکاری است که طی یک سال تعویق المپیک با بحران مصدومیت دست و پنجه نرم کرد و حتی به خاطر آن یکی دو مرحله اردوی تیم ملی شمشیربازی اسلحه سابر را هم از دست داد. مبحث جراحی از احتمالات در نظر گرفته شده برای بهبود کتف عابدینی هم بود اما خوشبختانه بخت با او یاری کرد و مداواهای دیگر برایش آنقدر موثر شدند که مجبور به پذیرفتن تیغ جراحی نشود.
خطر همچنان در کمین است
سی و دومین دوره بازی های المپیک در غیر ممکن ترین حالت ممکن و با یک سال تاخیر نسبت به زمان اولیه، مردادماه سال آینده در توکیو برگزار می گردد. فاصله چهار ماه باقی مانده تا این بازی ها می تواند آبستن حوادث ریز و درشت زیادی برای ورزش ایران باشد که البته دیگر کشورها و ورزشکاران شان هم قاعدتاً از آن مصون نیستند.
این فرصت برای برخی ورزشکاران تعیین کننده است به جهت اینکه تکلیف خود برای حضور در المپیک را مشخص می کنند، برخی ورزشکاران از این فرصت برای آماده سازی جدی تر خود نسبت به ماه های قبل بهره می برند، برخی آنرا برای بهبود اوضاع صدمه دیدگی مغتنم می شمارند و… در عین حال همه این ورزشکاران همواره با خطر مصدومیت مواجهند که می تواند در حین بازی، تمرین و حتی عادی ترین شرایط گریبان شان را بگیرد.
بد نیست مدیران و مربیان ورزشکاران و تیم های المپیکی با در نظر گرفتن این حقیقت که می تواند حتی منجر به عدم اعزام یا کاهش امید مدال آوری شود، اصول و نظارت بیشتر را در برنامه های آنها اعمال کنند باآنکه مصدومیت بی خبرترین اتفاقی است که می تواند هر فرد نزدیک به ورزش را درگیر کند همانطور که همین چند روز پیش علیرضا دبیر را گرفتار خود کرد و کارش را به جراحی کشاند.
منبع: انجمن گلف
این مطلب انجمن گلف را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب